Oor spoke en basters

“Ma wat is ‘n baster?” vra ek een oggend terwyl sy en Fiela, haar huishulp in die kombuis doenig was.

Ek was ‘n bogsnuiter in die jare tagtigs toe die land gebrand het en PW sy groot wysvinger die wereld vol geswaai het. My ma vertel die storie tot haar verleentheid. Volgens haar het Fiela buitengewoon doodstil geword en die skottelgoed al hoe stadiger begin was. My ma het gespanne begin vroetel aan haar voorskoot terwyl sy na die mees diplomatiese antwoord begin soek het. Waar begin jy as jou 4 jarige so ‘n gelaaide vraag vra. Dis een ding om dit te probeer antwoord wanneer dit net jy en jou kind is, maar in die teenwoordigheid van hulle wat deur die einste sisteem van PW se vingerswaaiende regering erg benadeel word, is dit ‘n heel ander uitdaging.

Sy begin toe by die begin. Sy vertel my van die Boesmans en van Jan van Riebeeck. Sy raak-raak an die blommetjies en bytjies. Sy mik-mik in die rigting van wit, bruin en swart. Sy pooitjie lomp oor apartheid, teologie en dat soort hoort by soort. Nadat my ma haar bes gedoen het om my vraag so goed as moontlik te antwoord en Fiela dieselfde bord meer as tien keer gewas en afgedroog het, kyk ek haar aan met baie meer verwarring in my oe as voordat ek die vraag aan die begin gevra het.

“Verstaan jy wat mamma nou vir jou verduidelik het?” vra sy.

Met ‘n groot frons op my voorkop antwoord ek terug:

“Nie eintlik nie, maar wat is ‘n “ghostbuster” dan?

Comments

So gebore en so gedoop (hersiene weergawe)

Ek is nie ‘n klein monstertjie nie. Dis mos wat Lady Gaga se aanhangers genoem word, want sy heet mos glo Mamma Monster. Ja, ek het al ‘n keer of wat op ‘n tafel gedans terwyl Poker Face oor die luidsprekers gons. Ek het egter nog nooit haar albums gekoop nie en was nie juis van plan om haar optrede te gaan kyk nie. Tot onlangs, toe vriende van my vir my allerhande emails en videos ( https://www.youtube.com/watch?v=iR7Fdxk49cc ) begin aanstuur het wat haar lirieke, musiek videos en uitrustings ontleed as tipies van iemand wat haar siel aan die duiwel verkoop het. Die titel antichris is mildelik aan haar toegeskryf, asook die bruid van Satan. Nodeloos om te noem het dit my nuuskurigheid oor haar aangewakker. Ek is immers ‘n teoloog en die geleentheid om die duiwel se vrou van naderby te bestudeer is ‘n kans wat nie elke student van die spirituele te beurt val nie. Toe ek dus die uitnodiging kry om na haar optrede by Soweto se Soccer City te gaan kyk, het ek dit aangegryp, ter ...

I benefited from Apartheid

I am white. My friend @cobusvw was one of the first people to help me embrace being white with all the baggage that goes along with. I am also a racist. It is the bane of my life here in Africa. Growing up in the 80’s in South-Africa have shaped me in a certain way. My inherent racism is something I struggle with everyday. Don’t get me wrong, I try very hard not to be one. My other white buddy @soulgardeners introduced met to Jonathan Jansen’s work describing my racism as almost inherited through blood. Together we started to talk about our struggle with racism in the same way addicts would talk about their addiction. I am a recovering umlungu, addicted to feeling superior. I am born into a history of racism. Years of prejudice have framed a narrative through which I perceive others that are different from me and my culture. I am proud to say that most of the time, with the help and patience of kind, supportive and forgiving black (and white) friends I have my addict...

Uit met die oudedoos...

Ek het sopas van ‘n doos vol boeke ontslae geraak. Lanklaas het ek so verlig en bevry gevoel soos nou. Hierdie boeke het ek sedert my studies by die kweekskool op Stellenbosch bymekaar geskraap en met my saam gedra met die hoop om iewers agter ‘n kansel een van hulle aan te haal. “Hoe anders gaan die kerkraad weet ek is my sous as prediker werd?” het ek naiwelik in daardie dae gedink toe ek keer op keer met nog ‘n teologiese treffer onder my arm by die plaaslike boekwinkel uitgestap het. Maar soos die nadraai van kweekskool aangebreek het en die krake in my godsdienstige viniel begin wys het, het ek tot bevrydende slotsom gekom dat ek nog nie een van hierdie boeke gelees het nie. ‘n Paar het al sover gekom om my aandag tot duskant die inhoudsopgawe te kry, maar dan sou die Huisgenoot in die toilet my aandag trek en Calvyn, Jonker, Durand en Barth sou dan weereens moes wag vir ‘n nuwe roering van die akademiese gees in my. 6 jaar se studies en ek weet nog steeds nie wat beteken “plaatsb...

STORIElyne

Search This Blog